Ιδού και ένα "μαργαριτάρι" σε ήχο πλάγιο του πρώτου πεντάφωνο φθορικό (μακάμ Ατζέμ κατά τους Ανατολικούς) από έναν σύγχρονο συνθέτη. Νομίζω πως πέρα από το ωραίο και τερπνό της συνθέσεως θα πρέπει (ίσως) να σχολιασθεί το θέμα της "σύγχρονης" μελοποίησης αλλά όχι με την "ταξιμαρισμένη" έννοια (εκμετάλευση των δυνατοτήτων της νέας γραφής) αλλά με την έννοια των "θέσεων" φράσεων όπως ανέφερε κάποιος άλλος προ ημερών εμπνεόμενος από τον Μανουήλ Δούκα τον Χρυσάφη.
Last edited:
